„Diversitas”

Wystawa „Diversitas” to cztery różnorodne dyplomy licencjackie studentek kierunku Fotogfafia gdańskiej ASP z Pracowni Fotografii Inscenizowanej prowadzonej przez Agnieszkę Babińską.

Alex Brzósko   w „Niepokojących obliczach” podejmuje próbę przyjrzenia się ludzkiej twarzy jako przestrzeni służącej nie tylko do komunikacji, ale także pełnej napięcia i niepokoju. Portrety na ręcznie barwionych naturalnymi ekstraktami papierach, przeniesione na organiczny materiał przypominający strukturę skóry, rozpięte na drewnianym stelażu, tworzą instalację przypominającą ramy do garbowania skór. Całość buduje skojarzenie z rytuałem, symboliczną przemocą wobec tego, co ludzkie. << więcej o projekcie    more about the project >>

Dyplom Marleny Lademann „Absentia” koncentruje się wokół tematu śmierci, zaginięć i samobójstw jako doświadczeń granicznych – zarówno jednostkowych, jak i społecznych. Przy pomocy fotograficznych obiektów tworzy wizualną przestrzeń niepewności i niedomknięcia swoistego archiwum zaginionych, w którym pamięć i nieobecność funkcjonują równolegle. Przez niedopowiedzenie, fragmentaryczność estetykę pustki, braku i śladu, estetykę milczenia tworzy głęboki komunikat o ludzkiej nieobecności, o jej śladach i skutkach.

„A-frame” Zuzanny Odalanowskiej opiera się na dwoistości między wyobrażonym a rzeczywistym. Składa się z dwóch cykli fotograficznych: pierwszy to stylizowane zdjęcia przywołujące wyidealizowane wyobrażenie plaży – kolorowe, estetyczne, niemal graficzne w wyrazie, przypominające plakaty, prezentowane w formie podświetlonych light boxów, drugi to fotografie bliższe stylistyce dokumentu z udziałem surferów, uchwyconych w ich codziennym środowisku. Całość uzupełniona o obiekty i pocztówki, tworzy instalację, która niesie ze sobą konkretny nastrój: światło, słońce, ciepło i lekkość.

Darya Pikheichyk w swoim „Body”, kolażach fotograficznych, łączy fotografię ciała z elementami tradycji , kultury białoruskiej – haftem, wzorami, tkaniną, koronką, roślinnością, uzupełnia je igłami, szpilkami, agrafkami, skrawkami tkanin, nawiązując do bliskiej jej tradycji i kobiecości. Wizualny język, którym się posługuje buduje symboliczny świat, ukazuje sentymentalny proces, pełen delikatnej tęsknoty za domem, kulturą i kobiecą intymnością.